Μία ακόμη από τις ιστορίες του βιβλίου μου "Δημοσιογραφικές Ιστορίες ... όπως τις έζησα" το οποίο θα βρείτε ή θα παραγγείλετε στα βιβλιοπωλεία. Και σε ηλεκτρονική μορφή στον παρόν ιστόποτο.
Τον Απρίλιο του 1990 σχηματίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, χάρη στην ψήφο του Κατσίκη. Σε ελάχιστες μέρες διορίζεται η νέα ηγεσία της ΕΡΤ και καταφθάνει φουριόζος ο νέος διευθυντής ειδήσεων, ονόματι Μιχαήλ Δημητρίου.
Τ’ όνομα του μού ήταν γνωστό από το «συγγραφικό» του έργο στο «Βήμα», αλλά και γιατί ακουγόταν και κυκλοφορούσε πολύ στα πολιτικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως το 1989 την περίοδο της αναμενόμενης αποκαθήλωσης του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία.
Ετοιμάζω τα μπογαλάκια μου, αφού αυτός που με προσέλαβε παραιτήθηκε και δεν ανήκα σε κανένα κόμμα για να με υποστηρίξει. Λέω να φύγω μόνος μου, όταν αίφνης με φωνάζει ένας αρχισυντάκτης και μου λέει ότι το συνεργείο με περιμένει για κάποιο πολιτικό ρεπορτάζ. Απορώ, διστάζω, αλλά κάνω τη δουλειά μου. Για κάνα δυο εβδομάδες ο νέος διευθυντής με αγνοεί και του το ανταποδίδω.
Συνεχίζω ν’ απορώ, αλλά δεν λέω τίποτα. Το Μάιο γίνεται γνωστό ότι ο πρωθυπουργός θα επισκεφθεί επίσημα τις ΗΠΑ και θα γίνει δεκτός από τον πρόεδρο Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο, θα επισκεφθεί τα Ηνωμένα Έθνη και θα παραστεί στην τελετή αποφοίτησης του γιου Κυριάκου (μετέπειτα επίσης πρωθυπουργού) από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Ο αρχισυντάκτης των ειδήσεων ανακοινώνει ότι το ταξίδι θα καλύψει η πεπειραμένη συνάδελφος Φωτεινή Πιπιλή κι η αρχοντιά μου. Παγωμάρα στην αίθουσα σύνταξης αφού για όλους ήμουν ξεγραμμένος. Μένω άφωνος.
Στον κήπο του Λευκού Οίκου, προετοιμαζόμενος για απ’ ευθείας σύνδεση με Αθήνα.
-----------------------------------------------
Τί συνέβη; Δεν έχω ποιόν να ρωτήσω γιατί δεν έχω και πολλούς δεσμούς με το κόμμα της εξουσίας. Θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή ορισμένοι ήταν πεπεισμένοι ότι ήμουν με το Συνασπισμό, ενώ άλλοι στοιχηματίζανε υπέρ της ΝΔ και υπήρξε και κάποιος παρατρεχάμενος διαφόρων μυστικών υπηρεσιών που με κατήγγειλε σε ανώτατα πολιτικά κλιμάκια ως πράκτορα του ΚΚΕ και της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία κατέρρεε.
Για ένα χρόνο μού ήταν αδιάφορο το τι πιστεύανε οι άλλοι, αλλά τώρα τα πράγματα αλλάξανε γιατί δεν ήξερα ποιος και γιατί αποφασίζει για μένα. Επιπλέον, είχα και τον καινούργιο διευθυντή ειδήσεων να με αγριοκοιτάζει συνεχώς και το κλίμα στη σύνταξη να γίνεται ολοένα και πιο βαρύ. Πάω και βρίσκω τον Γιάννη Πευκιανάκη, που ήταν διευθυντής γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού για να μάθω λεπτομέρειες, διότι ήταν προφανές και ήμουν βέβαιος ότι ο Δημητρίου δεν θα έπαιρνε τέτοια απόφαση χωρίς την έγκριση του Μαξίμου.
Ο Πευκιανάκης αρχικά αποφεύγει να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και τον πιάνω στο κρητικό φιλότιμο, οπότε μου ομολογεί ότι ο Δημητρίου δεν με ήθελε στην ΕΡΤ γιατί δεν ήμουν ΝΔ, αλλά ότι ο ίδιος και ο πρωθυπουργός τού είπαν ότι δεν τους νοιάζει αυτό, παρά μόνον η ποιότητα της δουλειάς μου. Με κολακεύουν τα λόγια αυτά, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν έχω μάθει ακόμα γιατί διάλεξαν το συγκεκριμένο άτομο για τη διεύθυνση των ειδήσεων και είναι ενοχλητική τέτοιου είδους άγνοια για έναν εκ φύσεως περίεργο σαν εμένα, που τυγχάνει να είναι και δημοσιογράφος.
Βγαίνοντας από το γραφείο του Πευκιανάκη πέφτω κατά σύμπτωση πάνω σε κάποιον παρατρεχάμενο της εξουσίας, που στη δημοσιογραφική γλώσσα θεωρείται αξιόπιστη πηγή ή «βαθύ λαρύγγι». Συνεπώς, ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να σας αποκαλύψω τ’ όνομά του. Μετά τις καλημέρες και τις συνήθεις αβρότητες, ρωτάω δήθεν στο άσχετο.
— Καλά, τον Δημητρίου πώς τον κάνατε διευθυντή στην ΕΡΤ;
— Α, γι’ αυτό βασικό ρόλο έπαιξε το παρατσούκλι του, μου λέει και φεύγει.
Μένω με την απορία, τότε. Αλλά ακόμα και σήμερα πιστεύω ότι δεν έμαθα ποτέ ποιο είναι το παρατσούκλι που μπορεί να σε κάνει διευθυντή ειδήσεων στην ΕΡΤ – ή ακόμα κι αν το είχα μάθει τότε, τώρα το ξέχασα. Τώρα βέβαια, αν εσείς που με διαβάζετε τυχαίνει να το θυμάστε, θα σας πρότεινα να το ξεχάσετε. Δεν ωφελεί πάντα η αναμόχλευση του παρελθόντος.
-----------------------------------------------------------------------
Snapshot από βίντεο που κατάφερα να σώσω σε κασέτες, γιατί αν θελήσει κανείς να ψάξει τα αρχεία της ΕΡΤ θα απογοητευτεί από τα ευρήματα και θα εντυπωσιαστεί από το πλιάτσικο που είχε γίνει σ’ αυτά. Standup στην είσοδο του World Trade Centre, που σήμερα είναι ground zero.
Comments